ما گشته ایم، نیست، تو هم جستجو مکن
آن روزها گذشت، دگر آرزو مکن
دیگر سراغ خاطره های مرا مگیر
خاکستر گداخته را زیر و رو مکن
در چشم دیگران منشین در کنار من
ما را در این مقایسه بی آبرو مکن
راز من است غنچه ی لب های سرخ تو
راز مرا برای کسی بازگو مکن
دیدار ما تصور یک بی نهایت است
با یکدگر دو آینه را روبه رو مکن
فاضل نظری
اول ها دی، ماه بهتری بود...
اول ها یعنی کی؟... از کی دیگر شده آخرها...؟
می دانم و نمی دانم.
تولد خانم برادرم، خاهرزاده ام، برادرزاده ام، عمه ام، خودم، مینا، علی، المیرا، فاطیما و... در همین ماه است. به سبک خودم، برای خودم کادوی تولد می گیرم. به جای همه ی کسانی که دیگر از آن ها انتظاری ندارم. شاید یک وقتی چرا. کیک می پزم با تزئین شکلات و دراژه های محبوبم. در آخر آرزو می کنم و شمع ها را فوت می کنم. شمع ها را.
پ.ن: هنوز تصمیم نگرفتم برای تولدم چی بخرم. باید بزارم تا شب آخر. میخام سورپرایز شم.
