پاسخ:
چون که "واو"توی این کلمه ها، وجود صوری داره. هست اما بی فایده ست بودنش. خونده نمیشه. فقط به خاطر قوانین نگارش ادبی توسط انسان های ادیب اختراع شده. ولی لک لک ها دربندِ این قوانین نیستن. وقتی می خابن، فقط می خابن. همین.
واو علاوه بر واو بودن واو هم هست،یعنی اگه تو خواب واو باشه یا اگه تو خواسته ها واو ی وجود داشته باشه که همراه باشه .......
پاسخ:
چه فایده داره صرفِ وجود داشتن؟ اینطوری بخاهیم حساب کنیم، خیلی چیزا هستن که وجود دارن و حتا همراهمون هستن... اما بی فایده اند. حتا بی فایده تر از واو توی خاب یا خاسته ها.
پاسخ:
منظور پناهی رو فقط یک نفر به طور قطع می دونه و اون هم خود پناهیه. ما چاره ای نداریم جز اینکه به برداشتهای خودمون بسنده کنیم. گرچه پناهی یا هر نویسنده ی دیگری بعد از ارائه ی متن، دیگه مجبوره به تاثیر و تاثر متن با خاننده تن بده. این اصل هرمنوتیکه.
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.